Seria “Wojny dorosłych – historie dzieci”, powołana do życia w 2010 roku przez łódzkie wydawnictwo Literatura, to trudna literatura faktu dla młodszego czytelnika, której do tej pory brakowało na polskim rynku. Wydany częściowo we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego zbiór prezentuje historie dzieci z czasów II Wojny Światowej i krótko potem, a także zbeletryzowane biografie zasłużonych w historii osób, spisane w przejrzystej formie powieściowej. Opowieści są krótkie, napisane przystępnym językiem i świetnie zilustrowane przez Macieja Szymanowicza, Joannę Rusinek, Jolę Richter – Magnuszewską oraz Olgę Reszelską. Dzięki nim, dzieci mogą doświadczać historii przez literacką opowieść, tym bardziej, że nie w każdym domu są dziadkowie, którzy dzielą się z nimi tymi trudnymi wspomnieniami. Wojenne historie napisali do tej pory dobrze znani dzieciom autorzy: Paweł Beręsewicz (“Czy wojna jest dla dziewcząt”, 2010), Joanna Papuzińska (“Asiunia”, 2011, “Mój tato szczęściarz”, 2013 oraz “Krasnale i olbrzymy”, 2015), Michał Rusinek (“Zaklęcie na “W”, 2011), Beata Ostrowicka (“Jest taka historia. Opowieść o Januszu Korczaku”, 2012), Dorota Combrzyńska-Nogala (“Bezsenność Jutki”, 2012 oraz “Syberyjskie przygody Chmurki”, 2014), Renata Piątkowska (“Wszystkie moje mamy”, 2013 oraz “Która to Malala?”, 2015), Andrzej Marek Grabowski (“Wojna na Pięknym Brzegu”, 2014) oraz Irena Landau (“Ostatnie piętro”, 2015).
Książka “Ostatnie piętro” oparta jest na autentycznych przeżyciach Ireny Landau, urodzonej w 1932 roku w Warszawie autorki ponad 60 powieści i licznych słuchowisk radiowych dla dzieci. Pisarka w czasie wojny trafiła do warszawskiego getta, a gdy udało jej się stamtąd uciec, ukrywała się przez jakiś czas w domu u polskiej rodziny. Główna bohaterka “Ostatniego piętra” – mała Cesia, otrzymała imię po matce autorki, która również przeżyła wojnę i wiele lat po niej.
Czytaj dalej →
