Wszystkim małym fanom powieści kryminalnych nie trzeba przedstawiać dwójki przesympatycznych detektywów, głównych bohaterów serii książek Heinza Janischa: lorda Hubera i jego bystrego towarzysza, jamnika Pana Jaromira. Duet ten dał się już poznać czytelnikom, jako postaci odważne, bystre i dociekliwe, którym nie straszni są bandyci, złodzieje ani największe machlojki. Nie ma dla nich spraw kłopotliwych i niczym Sherlock Holmes i doktor Watson potrafią wyjść obronną ręką z każdej sytuacji. Doświadczenie i instynkt doskonale nauczyły detektywów, by nigdy nie tracić czasu na rzeczy błahe, że liczy się szybka reakcja i natychmiastowe rozpoczęcie śledztwa.
Z pierwszej strony porannej gazety detektywi dowiadują się o kradzieży słynnego dzieła sztuki z wiedeńskiego muzeum. Nikt nic nie wie, nikt nikogo nie widział. Alarm, jak to zwykle bywa w takich sytuacjach, nie zadziałał, nawet policja jest bezradna i rozkłada ręce wobec tajemniczego zniknięcia pilnie strzeżonego obrazu. Pan Jaromir od razu węszy spisek, tym bardziej, że już kilka dni wcześniej wiadomo było o kradzieży, a mimo to media nie wspomniały o niej ani słowem. I już chyba nikt nie ma wątpliwości, że jest to idealna zagadka dla naszej dwójki błyskotliwych detektywów. Nie będą mieć jednak łatwego zadania. W końcu nic nie wywołuje takich emocji wśród społeczeństwa, jak skandal, przestępstwo czy tajemnica. Teraz już każdy wie o kradzieży i rozpoczęciu śledztwa, w tym sam złodziej, który będzie się miał na baczności. Okazuje się, że nie jest to pierwszy taki przypadek w ostatnim czasie. Lord Huber podejrzewa, że złodziejowi nie chodzi o zysk, ale o mocne wrażenia i ekscytację, jaką zapewnia samo posiadanie czegoś cennego na wyłączność.
.JPG)
