Zauważyłam, że ostatnio na rynku pojawia się coraz więcej mrocznych powieści skierowanych do czytelników, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z czytaniem. Rynek zalewają książki z dużymi literami o straszydłach (“Skrzynka potworów” z Tako była chyba największym zaskoczeniem minionego roku), utrzymane w onirycznej konwencji, pełne kryminalnych łamigłówek. Po fantastykę sięgają coraz mniejsze dzieci, co niechybnie świadczy o tym, że nawet mali lubią się bać. I właśnie do tych 8-10-latków skierowana jest książka “Ewelina i Czarny Ptak”, pozycja wyróżniona w zeszłym roku przez Polską Sekcję IBBY.
Główną bohaterkę książki, 9-letnią Eweliną, poznajemy w momencie, gdy kończy się pogrzeb jej mamy. Jedynymi towarzyszącymi jej osobami jest zrzędliwa i wiecznie krytykująca dyrektorka sierocińca pani Bruber, mało subtelny i nieporadny pastor Martin oraz rzeczowy adwokat Kramm, który od razu proponuje odczytanie testamentu jej zaginionego ojca, nie dając dziewczynce czasu na żałobę i wypłakanie się po wielkiej stracie. Szybko udają się do kancelarii, gdzie oczekuje ich doktor i zarazem burmistrz Sobel – jedyny lekarz w miasteczku. Nikt nie zwraca uwagi na Ewelinę, ani na jej nastrój i komfort. Liczy się tylko szybkie odczytanie testamentu i odkrycie, kim będzie kolejny opiekun dziewczyny i zarazem, do kogo trafi cały spadek. Sytuacja diametralnie się zmienia, gdy okazuje się, że wszystko dziedziczy Ewelina i ona sama, w ciągu siedmiu dni może dokonać wyboru swojego prawnego opiekuna. Nagle cała uwaga i sztuczna troska kierują się na niej. Pani Bruber oferuje jej najładniejszy pokój w swoim mieszkaniu, ale bohaterka postanawia na tydzień wrócić do swojego domu i tam podjąć słuszną decyzję. Teraz ma czas na smutek, wtula się w płaszcz mamy, szuka zapachów i śladów pozostawionych przez rodziców, ale nic nie jest w stanie zapełnić pustki, która zawładnęła domem i jej duszą. Ma nadzieję, że zaśnie, a gdy się obudzi wszystko będzie tak jak kiedyś. Jej płacz przerywa pojawienie się przed domem tajemniczego Czarnego Ptaka, który sprawia, że Ewelina dostrzega sens w swoim życiu. Postanawia zachowywać się tak, jakby rodzice wciąż byli obok. Naśladuje ich działania: sprząta, robi zakupy, gotuje, nakręca zegar, zagląda do biblioteczki. Poznaje też chłopca – Gregora i dokonuje niezwykłego odkrycia w kominie, nazwanym przez niego basztą.
Ewelina trafia do okrutnego świata dorosłych, w którym rządzą chciwość, nienawiść i brak empatii. Wszystkie otaczające ją osoby, pod pozorem troski o dziewczynkę posuwają się do kłamstwa i chcą zniszczyć magiczny świat, w którym żyje bohaterka. Za plecami Eweliny knują i obmyślają misterny plan przejęcia spadku. Nie cofną się przed niczym, nawet przed popełnieniem zbrodni. Nie jest to książka skupiająca się na śmierci rodzica. Ten motyw pojawia się tylko na początku powieści. Jest to opowieść o złu, które kryje się w człowieku. Zepsuci do szpiku kości dorośli uciekają się do okrutnych i strasznych metod, by zdobyć majątek dziewczynki. Z kolei jedyne przychylne dziewczynce osoby znikają w tajemniczych okolicznościach i nie są w stanie być przy niej, gdy najbardziej ich potrzebuje.
Historię poznajemy z perspektywy kilku bohaterów. Autor stopniowo odkrywa przed czytelnikiem kolejne tajemnice. Razem w bohaterami trafimy do Widmowego Lasu, dokonamy wielu niezwykłych okryć i poznamy tajemnicze postacie: Czarnego Ptaka i dziwnego pana Rukkmana – ornitologa i naukowca, zapalonego obserwatora mrówek. Będziemy też świadkami wielu magicznych zdarzeń, których nie da się racjonalnie wytłumaczyć i przekonamy się, że sprawiedliwość zawsze zwycięża.
Muszę przyczepić się tylko do jednej rzeczy. Książka jest zdecydowanie za krótka i wiele wątków autor mógł śmiało rozwinąć. Akcja pędzi w ekspresowym tempie, co chwilę czyhają na nas niespodzianki i niesamowite zdarzenia. Zdecydowanie polecam przeczytać książkę drugi raz, by odkryć na nowo wątki, które wcześniej przeoczyliśmy.
Wydawnictwo: Ezop (2013)
