David Walliams kojarzony był w Polsce głównie jako aktor i jeden z twórców serialu komediowego “Mała Brytania”, który był emitowany w 2007 roku. Dzięki wydawnictwu Mała Kurka, które za główny cel postawiło sobie “wydawanie książek pisarzy znanych w swoich kulturach, a nieodkrytych jeszcze w Polsce”, utwory Walliamsa trafiają do coraz szerszego grona czytelników. “Chłopak w sukience” to jego debiutancka powieść i zarazem trzecia wydana w Polsce (czytelnicy mogli już poznać “Babcię Rabuś” i “Pana Smrodka”). Autor pytany często w wywiadach, czy w tekście pojawiają się wątki autobiograficzne, za każdym razem zaprzeczał, podkreślając, że temat jest dla niego bardzo osobisty, ale stworzenie postaci nastolatka, który w równej mierze kocha piłkę nożną i kolorowe czasopisma o modzie, miało skierować uwagę czytelnika na problem nietolerancji społeczeństwa wobec odmienności.
Na pierwszy rzut oka dwunastoletni Dennis wydaje się zwyczajnym chłopcem. Mieszka w mieście, w prostym domu wyglądającym, jak wszystkie stojące przy jego ulicy. Ma starszego o dwa lata brata Johna i wchodząc w okres dojrzewania lubi wspominać szczęśliwe chwile z dzieciństwa. Jednak przyglądając się chłopcu z bliska dostrzegamy, że bohater nie jest typowym nastolatkiem. Przepełnia go trudne i komplikujące życie uczucie, że jest inny niż jego rówieśnicy. Większość dnia spędza w samotności, godzinami wpatrując się w ocalałe z płomieni zdjęcie, przedstawiające malutkich braci i uśmiechniętą mamę ubraną w żółtą sukienkę w kwiaty. To jedyna pamiątka po matce Dennisa, która pewnego dnia odeszła od ojca, porzucając tym samym własnych synów.
Matka to temat tabu w domu Dennisa. Ojciec starannie zadbał, by wraz z nią zniknęły wszystkie wspólne pamiątki. Chłopcy wychowują się w napiętej atmosferze, pozbawieni wsparcia przez najbliższych. Ojciec jest małomówny, po odejściu żony zamknął się w sobie i najczęściej na wszystko reaguje krzykiem. Tym samym w domu się nie rozmawia, większość czasu spędza przed telewizorem, a każdy dzień przepełniony jest smutkiem i tęsknotą za czasami, kiedy byli szczęśliwą rodziną. Odejście matki nie zbliżyło do siebie braci. John solidaryzuje się z ojcem, wprowadzając zakazy o rozmowach o matce i rozczulaniu się. Dennis jest bardziej wrażliwy i nie czuje złości, jedynie ogromny żal. Brakuje mu ciepła i bliskości. Lubił się przytulać do mamy, czuć się małym chłopcem i nigdy nie marzył o tym, by szybko dorosnąć. W ramionach matki czuł się bezpiecznie. Teraz nie może liczyć na ciepłe odruchy pozostałych członków rodziny, w szczególności ojca, otyłego kierowcy tira, spędzającego długie godziny w trasie. Wraz ze zniknięciem matki, z życia chłopców zniknęły wszystkie ciepłe odruchy i kojące rozmowy.
W domu jedynym wspólnym tematem jest piłka nożna, której wszyscy trzej panowie są oddanymi miłośnikami. Dennis jest najlepszym napastnikiem w szkole. Ale ma też drugą wielką pasję. Jest nią moda i projektowanie ubiorów. Wszystko zaczyna się w dniu, kiedy kupuje w kiosku magazyn “Vogue”. Modelka na okładce ubrana jest w identyczną sukienkę, jak jego mama na ocalałym zdjęciu. Dennis zdaje sobie sprawę, że z nikim nie może podzielić się swoim nowym hobby i ukrywa gazetę pod materacem. Jego życie zmienia się, kiedy poznaje Lisę, starszą koleżankę ze szkoły, która sama projektuje stroje i z chęcią wprowadza go w tajniki mody. Co więcej, Dennis staje się jej modelem i z coraz większą chęcią przymierza uszyte przez nią sukienki. Zaczyna sprawiać mu to ogromną przyjemność i staje się odskocznią od codziennych problemów. Nastolatkowie wpadają na szalony pomysł, by Dennis przez jeden dzień udawał dziewczynę w szkole. Niestety wpada przez to w duże kłopoty.
Dennis nie jest homoseksualistą. Podkochuje się w Lisie i marzy, by w przyszłości mieć taką żonę, jak ona. Chłopak chce się przekonać, jak to jest być dziewczyną i przebiera się dla zabawy, nie chce nosić sukienek przez cały czas. Lisa namawia Dennisa, by ubrał sukienkę, tak jak starsze siostry przebierają w stroje swoich młodszych braci. Z drugiej strony bohater demonstruje w ten sposób krzywdę, jaka go spotkała wraz z odejściem matki. Ujawnia swój ból, żal i tęsknotę za bliskością i matczyną miłością.
David Walliams wyraża sprzeciw wobec aktów nietolerancji, ksenofobii i dyskryminacji. Udowadnia, że najgłośniej krzyczą zawsze te osoby, które mają najwięcej do ukrycia. “Chłopak w sukience” to mądra i wzruszająca powieść, pełna zaskakujących puent i komicznych bohaterów (z właścicielem kiosku i mamą przyjaciela Dennisa na czele). W książce nie zabrakło charakterystycznych ilustracji Quentina Blake’a – rysownika najbardziej znanego ze współpracy z Roaldem Dahlem.
Wydawnictwo: Mała Kurka (2015)
Ilustracje: Quentin Blake
